„Życie człowieka, społeczeństwa, narodu, to także budowanie, na które czyny pojedynczych osobników się składają… i ono powinno mieć fundament, gmach i ozdobę. Dwa istnieją motory czynów ludzkich: zasada biorąca swe źródło w rozumie i uczucie, płynące z serca, z jego namiętności, z wyobraźni, wreszcie z wrażliwości zmysłów i nerwów.(…) Zasada zatem fundamentem czynów ludzkich być powinna. Prawda, czyli fundament, to zasada, na niej wszystko się opiera. Dobro, czyli budowla, to treść czynów człowieka. Piękno, czyli harmonia, to sztuki wyzwolone… to rzeźba, malarstwo, muzyka, poezya, beletrystyka… Dopóki fundament jest silny, budowla wygodna, a mocno na fundamencie wsparta, ozdoba zaś piękna, tj. odpowiadająca zasadom prawdy i dobra, póty budynek jest trwały, użyteczny i miły dla oka. Naruszyć w nim dobro lub piękno, a niebawem całość szwankować będzie… naruszyć jednak prawdę, czyli fundament, a wnet mury się zarysują, dach się nachyli,a całość padnie ruiną.”

~Cecylia Plater-Zyberkówna „Jaka jest nasza wada narodowa główna” Warszawa 1905